Atelier

Het werk

Janus Metsaars

In de vrije natuur vind ik veel inspiratie voor mijn werk. Landschappelijke ruimten, zee, aarde, regen, lucht vinden allemaal een weg in mijn schilderkunst. Ik ben vooral geïnteresseerd in processen, zoals bijvoorbeeld hoe een stroom water haar weg vindt door modder en zand, hoe een wolkenlucht verglijdt over een spiegelende vijver of openbreekt voor een helder blauwe lucht. Dergelijke indrukken vertalen zich nooit direct in een schilderij. Het is eerder zo dat ze zich als associaties aandienen tijdens het schilderen en dat ze het werk dan hun vorm en kleur geven. Soms buigt een werk af in een geheel andere richting en kan een schilderij dat een ruimtelijk, landschappelijk gevoel oproept ineens de suggestie wekken van een glinsterende waterplas.

Tijdens het schilderen is er altijd sprake van discipline en spontaniteit, waarbij de discipline niet beperkend werkt en de spontaniteit niet losbandig is. Het is eigenlijk een heel intuïtief werkproces in gang gezet door de materialen – verf, zand, kalk en water – en mijn associaties.

Het concrete materiaal is voor mij van grote betekenis en ik beleef het maken van een schilderij heel intens: van het timmeren van de panelen en het prepareren van doeken tot het uiteindelijke schilderen. Ik prepareer mijn panelen en doeken met polyurethaan vermengd met kalk en zilverzand. Als verf gebruik ik hoogwaardige pigmenten uit de leerindustrie gebonden met polyurethaan. Aan alle materialen die ik gebruik zijn herinneringen verbonden die voor mij heel wezenlijk zijn. Het fijne zand doet me denken aan mijn vroegere spelen in de zandbak, de kalk aan de duivenmelkerij, het droge karakter van gemorste verf aan duivenstront. De geuren van de verf die ik gebruik herinneren me aan het bedrijf van mijn vader en drie ooms, een kleine leerlooierij waar ik natuurlijk veel kwam.

Ik werk altijd op de grond en houd ervan hoe de dunne verf over de ruwe grondlaag gaat. Het verleent het werk iets heel natuurlijks. Als ik niet tevreden ben prepareer ik het paneel of het doek opnieuw. Hierdoor ontstaan vaak dikke lagen die zelfs over de randen lopen en het schilderij uiteindelijk iets objectmatigs geven.

Mijn werk gaat over natuurervaring en materie, maar vooral de gevoelswaarden daarvan.